Leki i leki stosowane w leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego

Pomimo tego, że problem zapalenia gruczołu krokowego uznawany jest za najpoważniejszy w populacji mężczyzn, leki i leki stosowane w leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego pozwalają szybko pozbyć się tego problemu. Warto bardziej szczegółowo zrozumieć rodzaje leków.

Rodzaje leków na przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego

Apteki oferują następujący asortyment leków:

1. Środki doustne.Należą do nich tabletki i kapsułki. Różnią się od siebie jedynie tym, że te ostatnie mają otoczkę żelatynową, wewnątrz której lek zawarty jest w postaci proszku, a tabletki charakteryzują się gęstą konsystencją. Obydwa leki przyjmuje się przed, w trakcie lub po posiłku. Niektóre leki należy popijać wodą.
2. Zastrzyki lub roztwory do wstrzykiwań.Leki stosowane w leczeniu przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego podaje się zarówno domięśniowo, jak i dożylnie. Gwarantuje to natychmiastowe działanie produktu.
3. Świece.Są przyjmowane w trakcie leczenia od 5 do 10 dni, a także mają dużą liczbę pozytywnych efektów. Należą do nich działanie przeciwbólowe, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Czopki podaje się wyłącznie wtedy, gdy pacjent leży na boku, w tej pozycji należy położyć się na kolejne 30 minut po włożeniu czopka. W tym czasie wszystkie substancje mają czas na wchłonięcie i przyswojenie.
4. Zakroplenia.Ta metoda leczenia jest rzadko stosowana i z reguły tylko wtedy, gdy pacjent przebywa w szpitalu. Lek wstrzykuje się bezpośrednio do cewki moczowej za pomocą cewnika, dlatego zabieg ten wykonuje wyłącznie doświadczony personel medyczny.
5. Mikroklistery.Lekarze uważają, że przedstawiony lek nie jest pełnoprawnym lekiem do leczenia, ale metodą zapobiegania. Mikroklistry zawierają wywary ziołowe o działaniu przeciwzapalnym.

Te leki na przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego są uważane za główne wśród leków.

Ponadto istnieje inna klasyfikacja leków:

1. Etiotropowy.Ta kategoria leków zwalcza infekcję, która jest uważana za główną przyczynę choroby.
2. Patogenetyczny.Zmniejszyć przekrwienie gruczołu i stłumić stany zapalne.
3. Objawowy.Służą wyłącznie do zwalczania dyskomfortu podczas choroby.

Leki zwiotczające mięśnie

Zaprojektowany, aby złagodzić zwiększone napięcie mięśniowe. Za ich pomocą nie można całkowicie wyleczyć zapalenia gruczołu krokowego, stosuje się je wyłącznie jako środek dodatkowy.

W terapii przepisywane są leki poprawiające mikrokrążenie krwi w gruczole krokowym.

Alfa-blokery

Alfa-blokery stosuje się, jeśli mężczyzna odczuwa dyskomfort podczas oddawania moczu. Problem ten często pojawia się w sytuacjach, gdy młody mężczyzna cierpi na zapalenie gruczołu krokowego, często odczuwa potrzebę oddania moczu, ale nie może się ulżyć. Tylko w tym przypadku przepisywane są alfa-blokery.

Leki te cieszą się dużą liczbą dobrych recenzji i często są zalecane do stosowania przez lekarzy.

Uważa się, że dla trwałego efektu konieczne jest stosowanie tych leków przez co najmniej 6-12 miesięcy. Przerwanie leczenia natychmiast po ustąpieniu objawów zwiększa ryzyko zaostrzeń.

Antybiotyki

Antybiotyki mają na celu wyeliminowanie przyczyny zapalenia gruczołu krokowego, ale do ich wyboru należy podchodzić odpowiedzialnie. Nie wszystkie antybiotyki mogą szybko i całkowicie wyeliminować przyczynę choroby.

Wyróżnia się następujące grupy antybiotyków:

1. Cefalosporyny.Mają one działanie pozajelitowe i mają szerokie zastosowanie.
2. Makrolidy.Różnią się tym, że są nietoksyczne i nie wpływają na mikroflorę jelitową. Dobrze penetruje tkankę prostaty. Są to antybiotyki rezerwowe i dlatego stosuje się je wyłącznie wtedy, gdy inne grupy leków nie zadziałały.
3. Penicyliny.Wyróżniają się dość niskim kosztem, wygodną formą podawania i dużą wydajnością. Z reguły stosuje się je w przypadku nietolerancji fluorochinolonów lub w przypadku przewlekłych chorób wielonarządowych.
4. Fluorochinolony.Mają udowodnioną skuteczność i dobrze wchłaniają się w tkankę prostaty.
5. Tetracykliny.Mają negatywne właściwości, do których zalicza się negatywny wpływ na przewód pokarmowy.

Leki przeciwzapalne

Zapalenie gruczołu krokowego to stan zapalny prostaty, który nieleczony będzie postępował. Jeśli złagodzisz stany zapalne, może pomóc pozbyć się nieprzyjemnych objawów choroby.

Należy pamiętać, że lekarz musi dostosować stosowanie każdego leku i jego dawkowanie w zależności od stanu pacjenta i objawów.

Steryd

Leki steroidowe stosuje się tylko wtedy, gdy leczenie niesteroidowe nie pomaga.

Należy zauważyć, że leki steroidowe znacząco osłabiają układ odpornościowy i dlatego nie można ich przepisywać pacjentom zakażonym wirusem HIV lub innym niedoborem odporności.

Niesteroidowy

Leki niesteroidowe mają niewiele skutków ubocznych i są bardzo skuteczne.

Ważne jest, aby zrozumieć, że zaleca się ich przyjmowanie wyłącznie w ostrym okresie choroby, w ciągu od 5 do 7 dni, nie dłużej.

Należy zachować ostrożność, jeśli u pacjenta występuje zaostrzenie chorób żołądkowo-jelitowych.

Lokalne środki zaradcze

Środki miejscowe to kategoria leków, które są szczególnie często stosowane w przypadku dysfunkcji prostaty. W ostrej postaci zapalenia gruczołu krokowego najczęściej stosuje się maści i czopki, a w przewlekłej postaci choroby przepisywane są następujące substancje:

1. Lek na bazie ekstraktu z prostaty usprawnia wydalanie moczu, a także korzystnie wpływa na procesy metaboliczne w organizmie.
2. Morfolinio-metylo-triazolilo-tiooctan. Usprawnia procesy regeneracyjne w gruczole krokowym.
3. Pierzga. Wzmacnia układ odpornościowy, łagodzi stany zapalne. Jest to naturalny produkt pszczelarski.
4. Bitumiczny sulfonian amonu. Ma miejscowe działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe.
5. Świece na bazie propolisu mają jednak także inne dodatki: wosk, miód i mleczko pszczele.
6. Olej z rokitnika zwyczajnego. Trzeba z tym uważać, gdyż w niektórych przypadkach produkt może powodować nieprzyjemną reakcję w postaci pieczenia w odbytnicy. Ma zwiększone działanie przeciwzapalne.
7. W kategorii maści znajduje się produkt na bazie kamfory, który jest przepisywany na odpływ moczu i wydzieliny. Podaje się go doodbytniczo za pomocą aplikatora.
8. Nie możemy zapominać o czopkach, które są przepisywane nie tylko na przewlekły przebieg choroby, ale także po operacji.

Zasady prawidłowego leczenia uzależnień

Przede wszystkim lepiej powierzyć własne zdrowie lekarzowi, który pomoże Ci zaplanować leczenie. Nie musi to oznaczać, że terapia będzie droga, wręcz przeciwnie, odpowiednio dobrane tanie leki będą nie mniej skuteczne niż drogie.

Zasady prawidłowego leczenia są następujące:

1. Najpierw przeprowadza się badania, podczas których należy dowiedzieć się, jaki rodzaj mikroflory powoduje zapalenie gruczołu krokowego.
2. Prowadzone jest badanie nad wrażliwością na niektóre grupy leków. Właściwie dobrany lek to już połowa sukcesu leczenia.
3. Do dalszego leczenia wybiera się nie tylko najskuteczniejszy, ale także najbezpieczniejszy lek.
4. Na podstawie badań, a także charakterystyki organizmu pacjenta dobierany jest sposób leczenia i jego dawkowanie. Nie zaleca się samodzielnego przepisywania leków, szczególnie w przypadku czopków.
5. Po przepisaniu kursu należy go rozpocząć tego samego dnia. Kurs dobierany jest pod kątem dobrego samopoczucia pacjenta i należy go ściśle przestrzegać. Odstępstwa od schematu leczenia są zabronione, ponieważ mogą spowolnić postęp lub nawet spowodować proces odwrotny.
6. Podczas leczenia nie należy również zapominać o terminowym przeprowadzaniu badań i testów. Jest to konieczne jedynie w celu obserwacji dynamiki choroby i dostosowania dawki leków.

Nie wolno nam zapominać, że najszybsze rezultaty można osiągnąć jedynie stosując kompleksowe leczenie. W ramach kursu muszą także zostać uwzględnione specjalne masaże lub kąpiele.

Warto zaznaczyć, że kategorycznie nie zaleca się wykonywania masażu samodzielnie, korzystając z filmów instruktażowych lub pisemnych instrukcji, gdyż w większości przypadków powoduje to jedynie pogorszenie stanu pacjenta. Masaże muszą być wykonywane przez specjalistów.

Schemat i czas trwania leczenia będą zależeć wyłącznie od indywidualnego organizmu pacjenta, jednak w każdym przypadku zaleca się rozpoczęcie leczenia tak szybko, jak to możliwe, zanim choroba zacznie aktywnie postępować.

W procesie leczenia nie wolno nam również zapominać, że oprócz leczenia kompleksowego musimy pamiętać także o nielekowych metodach terapii. Należą do nich prawidłowe odżywianie i aktywność fizyczna. Istnieją również zabiegi fizjoterapeutyczne i masaż prostaty, bez których leczenia nie można uznać za zakończone.

Należy również przestrzegać następujących zaleceń:

1. Uważaj na hipotermię, zwłaszcza stóp, dolnej części pleców, moszny i penisa.
2. Unikaj wysokich temperatur, ponieważ mogą przyspieszyć rozprzestrzenianie się infekcji i bakterii po całym organizmie.
3. Rzuć alkohol i palenie.
4. Utrzymuj odpowiednią dietę. Dieta powinna być zbilansowana i zdrowa.

Przeciwwskazania do terapii lekowej

Istnieje szereg przeciwwskazań do terapii lekowej, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze leczenia i które należy zgłosić lekarzowi.

1. Nietolerancja antybiotyków.Każdy organizm ma swoją charakterystykę, dlatego jeśli ktoś z otoczenia spokojnie toleruje dany antybiotyk, nie oznacza to, że Twój organizm zareaguje w ten sam sposób.
2. Choroby współistniejące.Należą do nich choroby wątroby i nerek, a także cukrzyca. W przypadku takich chorób należy zachować szczególną ostrożność przy wyborze odpowiedniego leku.
3. Reakcje alergiczne.Podczas badań należy sprawdzić, czy lek nie powoduje reakcji alergicznej. Jeśli tak się stanie, może to tylko pogorszyć stan pacjenta. Należy zwrócić uwagę na fakt, że reakcja alergiczna może wystąpić nie tylko na jeden lek, ale także na kilka klas substancji.
4. Ważna jest także zmiana leków w trakcie kilku cykli leczenia.Jeśli lek pomógł poprzednio, tym razem należy go wymienić na inny, w przeciwnym razie leczenie może nie być wystarczająco skuteczne.

Fizjoterapia ma również pewne przeciwwskazania, których należy przestrzegać:

• padaczka;
• wysoka temperatura ciała, powyżej 38, jeśli towarzyszy jej gorączka;
• niewydolność nerek;
• choroby układu krążenia;
• zaburzenia w funkcjonowaniu układu oddechowego;
• obecność nowotworów złośliwych – może to prowadzić do przyspieszonego wzrostu komórek nowotworowych, a w konsekwencji do pogorszenia samopoczucia pacjenta;
• niedokrwistość lub skłonność do krwawień.

Fizjoterapię można przeprowadzić tylko wtedy, gdy choroba jest w fazie przewlekłej i przy braku ropnej wydzieliny.

W przypadku tej formy zapalenia gruczołu krokowego nie powinno ono występować osobno, ale jednocześnie z nowoczesnym leczeniem farmakologicznym.